ส้มโอ : น้าแพรคะ น้าแพรสวยขึ้น หนูขออนุญาตถามว่าไปทำศัลยกรรมมาหรือเปล่าคะ

น้าแพร : หนูส้มรู้จักศัลยกรรมด้วยหรือคะ

ส้มโอ : รู้จักค่ะ คนที่ตาเล็กก็ไปทำให้ตาโต คนจมูกไม่โด่งก็ไปทำให้จมูกโด่ง บางคนก็ไปทำให้คางแหลม ทำนม ดีงหน้า ร้อยไหมทองคำ ฉีดซิลิโคน โบท็อก แม่เพื่อนหนูไปดึงหน้ามา ตึงเปรี๊ยะ เพื่อนหนูบอกว่า โตขึ้นก็จะไปทำบ้าง จะได้สวยๆ

น้าแพร : แล้วหนูส้มโตขึ้นจะทำด้วยหรือเปล่าคะ

ส้มโอ : พ่อบอกว่าหนูสวยอยู่แล้ว ไม่ต้องทำค่ะ แล้วตกลงน้าแพรทำหรือเปล่าคะ

น้าแพร : ไม่ได้ทำค่ะ น้าแค่แต่งหน้า หนูส้มอาจจะดูหน้าน้าแปลกไป เพราะปกติน้าไม่แต่งหน้า

ส้มโอ : หนูเชื่อน้าแพรค่ะ ถ้าน้าแพรไปทำมา น้าแพรก็ต้องบอก แม่ก็บอกว่าแม่ไม่ทำเหมือนกัน

น้าแพร : เดี๋ยวนี้ศัลยกรรมเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ใครๆ ก็ทำ ทำแล้วก็ดูออก แถมถ้าเป็นคนดังก็จะมีรูปเปรียบเทียบให้ดูก่อนทำกับหลังทำว่าทำจริงหรือเปล่า หรือแค่แต่งหน้า

ส้มโอ : แล้วทำไมคนทำเค้าไม่บอกไปเลยละคะว่าทำ ทำไมต้องบอกว่าไม่ได้ทำด้วย

น้าแพร : เค้าคงอยากเป็นคนสวยตั้งแต่เกิด หรือโตมาแล้วสวยเอง คงจะรู้สึกภูมิใจมากกว่าบอกว่าไปทำ เพราะถ้าไปทำแปลว่าไม่สวยมาก่อน อย่างนี้เรียกว่าหลอกตัวเอง

ส้มโอ : แล้วทำไมต้องหลอกตัวเองด้วยค่ะ

น้าแพร : เป็นการเยียวยาตัวเองให้รู้สึกดีค่ะ

ส้มโอทำหน้างงๆ ถามว่า "แปลว่า ทำมาแล้วไม่สวย แล้วหลอกตัวเองว่าสวยอีกหรือคะ"

น้าแพร : เค้าก็อาจจะมองว่าเค้าสวยก็ได้ เพราะว่าความสวยของแต่ละคนไม่เหมือนกัน ถ้าเราบอกตัวเองว่าเราสวย เราก็จะรู้สึกดีค่ะ

แล้วน้าแพรก็ถามว่า “ แล้วแม่บอกหรือเปล่าคะว่าทำไมแม่ไม่ทำ”

ส้มโอ : แม่บอกว่า แม่ส่องกระจกเห็นหน้าตัวเองวันละ 2 ครั้ง แม่ไม่รู้ว่าจะเสียเงินและเจ็บตัว ทำให้ตัวเองสวยตามบล็อคให้คนอื่นดูทำไม

น้าแพรหัวเราะแล้วบอกว่า “ใช่คำตอบของแม่ส้มโอจริงๆ ด้วย”

ส้มโอ : แม่บอกอีกว่า ความสวยเป็นแค่เปลือกนอก ถ้าคนสวยตาย ก็ไม่มีใครอยากจะมองความสวยนั้นแล้วค่ะ