จากที่ลองนั่งสมมุติตัวเองอยู่ซักพัก... ก็ชักไม่แน่ใจว่า ผู้ชายเขาจะคิดเหมือนกับเราไหม

          แต่โดยส่วนตัวแล้ว ถ้าคุณแม่พูดกับลูกตรงๆ เลย ว่า “แม่ไม่ค่อยชอบที่ลูกอารมณ์ร้าย เอาแต่ใจ ใช้เงินเปลือง สักเท่าไหร่เลย ทำให้เแม่เสียใจ เหมือนลูกไม่แคร์ ไม่รักแม่...” อาจจะทำให้ลูกรู้สึกขึ้นมาได้มากกว่าการว่าแรงๆ หรือด่าลูก

          ปฏิกิริยาของลูกก็อาจจะทำไม่สนใจ ไม่แคร์เหมือนเคย แต่ในใจลึกๆ แล้วลูกอาจเก็บเรื่องนี้ไปคิดก็ได้ค่ะ และถ้าคิดได้จริง ก็คงจะเริ่มเปลี่ยนตัวเองให้ทำลดลง เพราะรู้ว่าแม่จะเสียใจ ไม่ว่าลูกคนไหนก็คงไม่อยากทำให้พ่อแม่เสียใจสักเท่าไหร่นักหรอกค่ะ

          แต่ก็มีเพื่อนชายบางคนเหมือนกันที่บอกว่า ถ้าใช้วิธีพูดว่า “ทำนิสัยแบบนี้ไม่ต้องการแม่ใช่ไม๊­ แม่จะทิ้งให้อยู่คนเดียวเลยก็ได้ ดูซิว่าจะอยู่ได้รึเปล่า” ก็อาจเป็นวิธีให้ลูกเริ่มคิดว่า “เอ๊ย ถ้าโดนทิ้งจริงๆ จะทำยังไง ถ้าไม่มีคนเลี้ยงเราจริงๆ จะทำยังไง”

          ในขณะที่บางคนต่อให้พูดวิธีไหนก็ตาม ก็ไม่มีทางฟังเพราะอาจจะเป็นช่วงวัยหนึ่งที่มีนิสัยแบบนี้ ซึ่งไม่สามารถมีใครมาจัดการได้

           
          นอกจากจะโตขึ้นแล้วคิดได้เอง ค่อยเปลี่ยนพฤติกรรมเหล่านั้น

หมายเหตุ

         ถนนสายแดดเป็นเด็กหญิงที่กำลังเข้าสู่นางสาว ผู้สนใจสามารถเขียนจดหมายปรึกษากับ “ถนนสายแดด” ในเรื่องวุ่นๆ ของวัยรุ่นได้ที่ sunlight_road@hotmail.com